به گزارش روابط عمومی سازمان تات، حسن پوروثوقی، مدرس این مرکز در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: در حال حاضر حدود ۲۱ هزار دستگاه کمباین در برداشت گندم و جو در بیش از ۹۳ درصد از اراضی زیر کشت کشور فعالیت دارند که بر اساس گزارش‌ها، ۶۰ درصد آن‌ها فرسوده و دارای عمری بیش از ۱۳ سال هستند. این امر موجب افزایش تلفات برداشت به میزانی بیش از حد نرمال شده است.
وی با تأکید بر لزوم اضافه شدن سالانه حداقل یک‌هزار دستگاه کمباین نو به ناوگان برداشت کشور، گفت: تجهیز کمباین‌ها به سامانه پایش لحظه‌ای تلفات می‌تواند نقش مؤثری در کاهش ضایعات ایفا کند. این سامانه به راننده این امکان را می‌دهد تا ریزش انتهای کمباین را در زمان واقعی رصد کرده و با انجام تنظیمات لازم، از افزایش تلفات جلوگیری کند.
پوروثوقی با اشاره به اینکه کمباین یک ماشین ترکیبی است، افزود: عملکرد هر واحد بر دیگر واحدها تأثیرگذار است، لذا تنظیمات اجزای مختلف کمباین باید دقیق و بر اساس آزمون و خطا انجام شود. وی تصریح کرد: تنها با کاهش دو درصدی در تلفات کمی، می‌توان هزینه‌های برداشت مکانیزه را جبران کرد.
این مدرس مرکز تحقیقات، انجام معاینه فنی دقیق کمباین‌ها پیش از فصل برداشت، تنظیم اصولی دستگاه‌ها و اندازه‌گیری علمی ریزش در هنگام برداشت را از دیگر راهکارهای مؤثر در کاهش تلفات دانست و افزود: برداشت محصول در رطوبت بهینه و انتخاب سرعت مناسب حرکت کمباین با توجه به تراکم محصول و ناهمواری زمین نیز از الزامات برداشت صحیح است.
وی در پایان، بر ضرورت اجرای مداوم برنامه‌های آموزشی، کارگاه‌های مهارتی، جلسات مشاوره فنی و برنامه‌های ترویجی برای ناظران فنی، مروجان، کشاورزان و کمباین‌داران تأکید کرد و گفت: این اقدامات نقش بسزایی در افزایش بهره‌وری، کاهش ضایعات و بهینه‌سازی عملکرد ناوگان برداشت دارد.