به گزارش روابط‌عمومی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی به نقل از مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی کهگیلویه و بویراحمد، دریانی‌زاده عضو هیات علمی این مرکز با اشاره به اهمیت اقتصادی محصول سیب در استان، از خسارت‌زایی آفت سپردار واوی به‌عنوان یکی از چالش‌های جدی تولیدکنندگان این محصول در سال‌های اخیر یاد کرد.
وی اظهار داشت: آفت سپردار واوی به‌ویژه در باغ‌های جوان سیب، خسارات قابل توجهی به بار می‌آورد و در صورت عدم کنترل به‌موقع، افزون بر کاهش عملکرد، می‌تواند در تراکم‌های بالا منجر به خشک شدن درختان شود. این آفت همچنین قابلیت خسارت‌زایی برای سایر درختان مانند گردو و برخی از گونه‌های هسته‌دار از جمله زردآلو را نیز دارد.
دریانی‌زاده با تأکید بر ضرورت مدیریت به‌موقع و تلفیقی این آفت افزود: در صورت عدم اقدام مؤثر، آفت برای دستیابی به منابع غذایی بیشتر از میزبان اصلی (درخت سیب) به سمت میزبان‌های دیگر حرکت کرده و به آن‌ها نیز آسیب وارد می‌کند. بنابراین، اجرای برنامه‌های جامع کنترل آفت در سطح منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است.
وی با اشاره به یافته‌های یک پروژه تحقیقاتی اجراشده در دو منطقه عمده کشت سیب استان، عوامل اصلی گسترش آفت را شامل انباشت شاخه‌های آلوده در باغ و استفاده از آن‌ها به‌عنوان پرچین، عدم رعایت زمان مناسب سم‌پاشی و نبود هماهنگی در اقدامات کنترلی میان باغداران دانست.
دریانی‌زاده خاطر نشان کرد: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که اجرای یک برنامه مدیریتی دقیق شامل رعایت بهداشت باغ، حذف و معدوم‌سازی شاخه‌های آلوده، روغن‌پاشی زمستانه با روغن امولسیون‌شده ۱.۵ درصد در اسفندماه (پیش از فعال شدن جوانه‌ها)، استفاده از سم اسپیروتترامات با غلظت ۰.۷۵ در هزار یا صابون حشره‌کش پالیزین با غلظت ۱ تا ۱.۵ در هزار علیه پوره‌های سن اول نسل اول و تکرار سم اسپیروتترامات برای کنترل نسل دوم، تأثیر چشمگیری در کاهش خسارت این آفت دارد.
وی در پایان تأکید کرد: در باغ‌هایی که اقدامات پیشگیرانه و مدیریتی به‌درستی اجرا شود و زمان مصرف سموم به‌طور دقیق رعایت گردد، کنترل نسل اول آفت می‌تواند نیاز به مبارزه شیمیایی با نسل دوم را مرتفع سازد و در نتیجه، میزان مصرف سموم و هزینه‌های تولید کاهش یابد.